Huwebes, Pebrero 8, 2024

Mga Kaluluwa sa Purgatoryo na Nagdurusa dahil sa Hindi Nakakatawag na Pagsuot

Mensaheng ibinigay kay Valentina Papagna sa Sydney, Australia noong Enero 21, 2024

Kasama ng Angel, pumunta ako ngayong umaga upang bisitahin ang ilan mga kaluluwa sa Purgatoryo.

Una, iniligtas akong Angel papuntang bahagi ng Purgatoryo kung saan nakakita at nagsalita ako kay maraming magkakaibigang grupo ng mas batang babae. Nagtatawag sila at humihingi ng tulong sa akin na sinabi, “Valentina, maaari bang tumulong ka sa amin? Maaari bang manalangin ka para sa amin?”

Tanungin ko ilan sa kanila, “Ano ang dahilan upang makarating kayo dito? Ano ang ginawa ninyo?”

Sagot ng mga babae, “Nagsusuot kami ng moda at nakaporma na damit — nagsuot ng maikling palda at dress. Ngayon, napaparusahan kaming lubos dahil dito. Hindi namin alam na ganito ang pagkakasala sa Diyos.”

Sinabi ko sa kanila, “Ang moda ay masama. Hindi ito mula kay Diyos.”

“Walang isinulat o sinabing ganito. Inisip namin na okay lang iyon at ngayon na rito kami, hindi kaming makakatulong sa sarili natin. Kailangan naming magdurusa,” ang kanilang paghihirap.

Sinabi ko sa kanila, “Naglabas ako ng mensaheng tungkol paano magsuot.”

Sinabi nila, “Oo, subalit hindi sa mga simbahan at iba pang lugar. Walang isinusulat para basahin ng tao.”

Sinabi ko, “Totoong nagdurusa ang Diyos na ipakita ang laman, lalo na para sa mga babae.”

Sinabi nila, “Kailangan naming manatili dito ng matagal. Ngayon ay sumasama kami.”

Sinabi ko, “Palagiang tinuturuan ako ni Mahal na Birhen at sinasabing sabihin sa mga tao na dapat tayo magkaroon ng takip — hindi itaas ng tuhod subalit baba ng tuhod o mas mahaba pa, upang takpan ang ating laman at hindi maihiwalay.”

“Ang simbahan din ay may kagawian dahil hindi sila nagtuturo sa mga tao kung paano magsuot — ilan ay nagsusuot tulad ng papunta sa beach.”

Matapos ang Angel at ako'y umalis sa mga batang babae, dumaan kami sa ibang grupo ng kaluluwa na tumitingin sa amin. Nagtuturo sila at narinig ko silang nagsasabi sa isa't isa, “Iyon ay si Lady. Siya ang visionary.” Tinignan natin ni Angel at nagngiti.

Nakaproblema ako ng mga kaluluwa na sinabi, “Valentina, ikaw ang visionary — maaari bang manalangin ka para sa amin?”

“Oo, mananalangin ako para sa inyo,” sabi ko.

Umalis kami ng mga kaluluwa at dinala akong Angel papuntang ibang bahagi ng Purgatoryo kung saan kinailangan kong pumasok sa isang partikular na gusali.

Kagaya't nagpasok kami, sinabi ko kay Angel, “O my goodness me, hindi ko gusto maging nasa bahaging ito.”

Malaki ang gusali, napakaluma at pinabayaan — isang takot na lugar. Sa loob ay malaking koridor na may maraming pinto. Pinta, pinta, pinta sa lahat ng sulok. Hindi ko pa nakikita ganitong dami ng mga pinto, lahat ay maputol at nakatali. Lumakad ako sa koridor at sinubukan kong makita ang nasa likod ng mga pinto kapag naririnig ko ang malaking, takot na tunog tulad ng ululan — ang tunog ng masamang espiritu. Ang naparurusahan dito ay lahat lalaki.

Nakapunta sa akin ang Angel at sinabi, “Hindi! Huwag ka magpatuloy pa. Hindi ito para sayo, at huwag buksan ang pinto!”

Sa huling bahagi ng araw na iyon, sa Banal na Misa, inalay ko sa aming Panginoon lahat ng mga kaluluwa na binisita namin, lalo na yung napilit sa gusali, iniwan sila sa paanan ng Banal na Altar.

Sinabi ko, “Panginoong Hesus, magkaroon ka ng awa sa mga kaluluwa na nasa likod ng mga pinto.”

“Panginoong Hesus,” sabi ko, “binubuksan ko lahat ng mga pinto.”

Sinabi ni Panginoon, “Tingnan mo, sila ay tumatawag sa aking awa.”

Hindi ako makakalimutan ang tunog na narinig ko — tulad ng ulol at paghihirap. Walang nagdarasal para sa kanila. Napaka-itim, napakatamlay, at eerie. Kinuha nito ilang araw upang mawala ito mula sa aking karanasan.

Ang huling lugar na binisita ko sa Purgatory ay napakatamlay kaya nagalit ako na makabalik sa kwarto ko.

Source: ➥ valentina-sydneyseer.com.au